Bewogen tijden!!!
Door: Berry en Esther
Blijf op de hoogte en volg Berry & Esther
16 Mei 2005 | Sri Lanka, Hambantota
Nou, al weer een behoorlijke tijd geleden dat we iets geschreven hebben....de laatste keer zat ik in Nederland achter de computer van mijn ouders in het rustieke Norg deze website te updaten. Niets timmeren in Hambantota, althans niet meer op het moment dat vrijwel iedereen dat nog dacht...
Nadat in onze eerste weken in Australie duidelijk werd dat Teun en Hanneke het nodig vonden om in onze afwezigheid te trouwen koesterde ik de stille hoop ze een hak te zetten door wel (onuitgenodigd) op hun partijtje te verschijnen. Na onze eerste week in Sri Lanka werd dat allemaal knap definitief. Het ticket was gekocht en na een weekje timmeren voor het project in Hambantota stond er al een vakantie op het programma....heerlijk!
Om het financieel nog een beetje dragelijk te maken ben ik alleen terug gevlogen naar Nederland en heeft Esther in die tijd een studievriend opgezocht die al een maand of 6 in India aan het werk is bij een stedebouwkundig ontwerpbureau in Ahmedabad.
Allebei een ongelooflijk leuke tijd gehad. Het was een erg vreemde gewaarwording om weg te gaan uit Hambantota maar voelde erg prettig dat we wisten dat we er weer terug zouden komen. Dan aankomen op Schiphol. Terwijl iedereen het een geweldig zonnig weekend vond had ik het idee dat ik de hele dag in de Airco liep....wat kan Nederland koud zijn! De eerste dagen heb ik me schuil weten te houden in het hoge noorden. Lekker om een paar dagen bij te komen. Het contrast met het gebied waar ik vandaan kwam is natuurlijk zo ongelooflijk groot dat een jetlag niet je grootste probleem is. Ik vond het dan ook een erg geruststellende gedachte dat er na de bruiloft weer een vliegtuig voor me klaar zou staan om terug te vliegen.
De dagen voor het vrijgezellenweekend druk bezig geweest om met Noelle een DVD in elkaar te draaien als video boodschap voor Teun om zijn vrijgezellenweekend. Terwijl Teun, nadat hij door zijn vrienden was overvallen, de DVD aan het bekijken was stond ik buiten in de kou te blauwbekken met een liftbordje Vlissingen....hun volgende bestemming....ik mocht meerijden! Erg leuk dat op Aafke na er werkelijk niemand iets van heeft doorgehad, verrassing meer dan geslaagd!
Na een zeer gelaagd en van alle essentiele elementen voorziene vrijgezellenfuif nog een dikke week om me vrij te bewegen. Ik had er geen minuut van willen missen. Super!
Esther in de tussentijd ook een geweldige tijd gehad in India. Waar ze veel tijd in de stad Ahmedabad heeft doorgebracht bij Jeroen en daarnaast nog een glimp heeft opgevangen van het schitterende India.
Inmiddels ben ik al weer meer dan 3 weken aan het werk hier in Hambantota, en ook Esther is 2 weken geleden weer opgedoken!
Het project is de afgelopen weken behoorlijk opgeschoten, we zullen binnenkort het 50ste huisje opleveren!
Het is nu ook geweldig om te zien dat een groot deel van de mensen met hulp van ons en andere organisaties de draad weer een beetje op beginnen te pakken. Veel van de families zijn erg blij met hun houten huis zeker nadat duidelijk is geworden dat de permanente huizen nog wel 1 of 2 jaar op zich zullen laten wachten. Veel van de mensen voor wie we huisjes bouwen verblijven nu al bijna 5 maanden bij familie of in een van de tentenkampen verderop. Veel van hen brengen daar nog steeds de nacht maar zijn overdag met hun kinderen in en om het huisje te vinden. Inmiddels zijn ook een groot aantal huisjes gewoon dag en nacht bewoond. We zien echt dat nu het een echte buurt is geworden er veel meer mensen voor voelen om terug te keren naar dit zwaar getroffen gebied. Zeker nu duidelijk is geworden voor veel van de families hoe lang ze nog op een permanent huis moeten wachten is de vraag weer behoorlijk toegenomen. De selectie blijft erg lastig, in de praktijk komt het er snel op neer dat de mensen die al een paar keer heel duidelijk hebben gemaakt dat ze dolgraag een huisje willen en dat geloofwaardig kunnen motiveren na een paar afwijzigen toch aan de beurt komen. Da's vooral de taak van Jeroen, hij kent veel mensen inmiddels vrij goed en spreekt de taal verbazigwekkend goed en krijgt daar dus wel grip op.
Esther heeft een goeie plattegrond van het gebied gemaakt en heeft een communitybuilding/theehuis ontworpen wat we de komende weken hopen te bouwen op een centrale plek in het gebied. mijn dagen vullen zich erg gemakkelijk met het timmeren, maken en afhangen ramen van ramen en deuren en vooral iedereen die voor ons werkt achter de broek aan zitten. De 7 Sri Lankaanse werkers willen erg goed doorwerken maar als er iets onduidelijk is of er is geen zand, cement of hout op de vierkante meter waar zij bezig zijn dan kunnen ze zo 2 uur verdwaasd rondlopen. Andere (bedrijfs)cultuur zeg maar.
Zijn vorige week woensdag voor een ceremonie uitgenodigd op een plaatselijke basisschool. De school bevindt zich buiten het getroffen gebied maar had geen financiele middelen om in de basisbehoeften te voorzien. Jeroen heeft daar met financiele steun vanuit een Ierse plaats voor het eerst toiletgebouwen en een (drink)watervoorziening laten bouwen. Op de dag van de ceremonie werden ook nog eens 14 geschonken fietsen aan de meesters en juffen overhandigd...een grote feestdag dus!
Beginnen ons verder al behoorlijk thuis te voelen in Hambantota, vorige week verhuisd naar een ander 'OrangeHouse' en hebben het gevoel dat we al een tijdje volledig in het straatbeeld passen. Toch blijven de verwoestende gevolgen van 26 december nog overduidelijk en moeilijk te vatten.
Zijn inmiddels een beetje plannen aan het maken voor de rest van de reis. Het begint er een beetje op te lijken dat we er over een week of 2 mee stoppen hier en dan via Dubai richting Afrika vertrekken....maar ja dat is nog ver van mijn bed show zeg maar!
Jullie horen het wel!
Nadat in onze eerste weken in Australie duidelijk werd dat Teun en Hanneke het nodig vonden om in onze afwezigheid te trouwen koesterde ik de stille hoop ze een hak te zetten door wel (onuitgenodigd) op hun partijtje te verschijnen. Na onze eerste week in Sri Lanka werd dat allemaal knap definitief. Het ticket was gekocht en na een weekje timmeren voor het project in Hambantota stond er al een vakantie op het programma....heerlijk!
Om het financieel nog een beetje dragelijk te maken ben ik alleen terug gevlogen naar Nederland en heeft Esther in die tijd een studievriend opgezocht die al een maand of 6 in India aan het werk is bij een stedebouwkundig ontwerpbureau in Ahmedabad.
Allebei een ongelooflijk leuke tijd gehad. Het was een erg vreemde gewaarwording om weg te gaan uit Hambantota maar voelde erg prettig dat we wisten dat we er weer terug zouden komen. Dan aankomen op Schiphol. Terwijl iedereen het een geweldig zonnig weekend vond had ik het idee dat ik de hele dag in de Airco liep....wat kan Nederland koud zijn! De eerste dagen heb ik me schuil weten te houden in het hoge noorden. Lekker om een paar dagen bij te komen. Het contrast met het gebied waar ik vandaan kwam is natuurlijk zo ongelooflijk groot dat een jetlag niet je grootste probleem is. Ik vond het dan ook een erg geruststellende gedachte dat er na de bruiloft weer een vliegtuig voor me klaar zou staan om terug te vliegen.
De dagen voor het vrijgezellenweekend druk bezig geweest om met Noelle een DVD in elkaar te draaien als video boodschap voor Teun om zijn vrijgezellenweekend. Terwijl Teun, nadat hij door zijn vrienden was overvallen, de DVD aan het bekijken was stond ik buiten in de kou te blauwbekken met een liftbordje Vlissingen....hun volgende bestemming....ik mocht meerijden! Erg leuk dat op Aafke na er werkelijk niemand iets van heeft doorgehad, verrassing meer dan geslaagd!
Na een zeer gelaagd en van alle essentiele elementen voorziene vrijgezellenfuif nog een dikke week om me vrij te bewegen. Ik had er geen minuut van willen missen. Super!
Esther in de tussentijd ook een geweldige tijd gehad in India. Waar ze veel tijd in de stad Ahmedabad heeft doorgebracht bij Jeroen en daarnaast nog een glimp heeft opgevangen van het schitterende India.
Inmiddels ben ik al weer meer dan 3 weken aan het werk hier in Hambantota, en ook Esther is 2 weken geleden weer opgedoken!
Het project is de afgelopen weken behoorlijk opgeschoten, we zullen binnenkort het 50ste huisje opleveren!
Het is nu ook geweldig om te zien dat een groot deel van de mensen met hulp van ons en andere organisaties de draad weer een beetje op beginnen te pakken. Veel van de families zijn erg blij met hun houten huis zeker nadat duidelijk is geworden dat de permanente huizen nog wel 1 of 2 jaar op zich zullen laten wachten. Veel van de mensen voor wie we huisjes bouwen verblijven nu al bijna 5 maanden bij familie of in een van de tentenkampen verderop. Veel van hen brengen daar nog steeds de nacht maar zijn overdag met hun kinderen in en om het huisje te vinden. Inmiddels zijn ook een groot aantal huisjes gewoon dag en nacht bewoond. We zien echt dat nu het een echte buurt is geworden er veel meer mensen voor voelen om terug te keren naar dit zwaar getroffen gebied. Zeker nu duidelijk is geworden voor veel van de families hoe lang ze nog op een permanent huis moeten wachten is de vraag weer behoorlijk toegenomen. De selectie blijft erg lastig, in de praktijk komt het er snel op neer dat de mensen die al een paar keer heel duidelijk hebben gemaakt dat ze dolgraag een huisje willen en dat geloofwaardig kunnen motiveren na een paar afwijzigen toch aan de beurt komen. Da's vooral de taak van Jeroen, hij kent veel mensen inmiddels vrij goed en spreekt de taal verbazigwekkend goed en krijgt daar dus wel grip op.
Esther heeft een goeie plattegrond van het gebied gemaakt en heeft een communitybuilding/theehuis ontworpen wat we de komende weken hopen te bouwen op een centrale plek in het gebied. mijn dagen vullen zich erg gemakkelijk met het timmeren, maken en afhangen ramen van ramen en deuren en vooral iedereen die voor ons werkt achter de broek aan zitten. De 7 Sri Lankaanse werkers willen erg goed doorwerken maar als er iets onduidelijk is of er is geen zand, cement of hout op de vierkante meter waar zij bezig zijn dan kunnen ze zo 2 uur verdwaasd rondlopen. Andere (bedrijfs)cultuur zeg maar.
Zijn vorige week woensdag voor een ceremonie uitgenodigd op een plaatselijke basisschool. De school bevindt zich buiten het getroffen gebied maar had geen financiele middelen om in de basisbehoeften te voorzien. Jeroen heeft daar met financiele steun vanuit een Ierse plaats voor het eerst toiletgebouwen en een (drink)watervoorziening laten bouwen. Op de dag van de ceremonie werden ook nog eens 14 geschonken fietsen aan de meesters en juffen overhandigd...een grote feestdag dus!
Beginnen ons verder al behoorlijk thuis te voelen in Hambantota, vorige week verhuisd naar een ander 'OrangeHouse' en hebben het gevoel dat we al een tijdje volledig in het straatbeeld passen. Toch blijven de verwoestende gevolgen van 26 december nog overduidelijk en moeilijk te vatten.
Zijn inmiddels een beetje plannen aan het maken voor de rest van de reis. Het begint er een beetje op te lijken dat we er over een week of 2 mee stoppen hier en dan via Dubai richting Afrika vertrekken....maar ja dat is nog ver van mijn bed show zeg maar!
Jullie horen het wel!
-
20 Mei 2005 - 15:44
Corien:
hee hallo
goed bezig bouwvakkers!
ik heb nu eindelijk de goeie site te pakken... Volgens mij gaat het erg goed met jullie aan al die fantastische foto s te zien. Leuk dat je even in nederland was berry en de verrassing was dus geslaagd! Leuk om jullie verhalen te lezen!
doeg Corien -
21 Mei 2005 - 11:01
Teun:
Hallé, weer geweldige foto's joh. Ook wij zij aan het nagenieten van onze bruiloft een jouw aanwezigheid hierbij. Wat een verassing. Esther en Jeroen, ook jullie zaten goed in het complot. Echt een gaaf filmpje geworden. Nogmaals, al dit alles, de slagroom op de taart!
Ber, zo te zien heb je ook daar de draad weer aardig opgepakt, van alle markten thuis! Succes met alles
Groetjes DeManVan -
29 Mei 2005 - 21:02
Thijs:
Hé Berry,
schitterend verhaal wederom ! Even via deze weg de complimenten voor de geweldige actie rondom de vrijgezellenavond/bruiloft...klasse !
Suc6 en veel plezier.
Thijs -
30 Mei 2005 - 10:33
Simon And Sally:
Hi, tricky site, all in dutch and I dont get it. Would you like to email us at simonpieman33@hotmail.com and tell us how your trip is going? and did the car survive??? -
30 Mei 2005 - 10:33
Simon And Sally:
Hi, tricky site, all in dutch and I dont get it. Would you like to email us at simonpieman33@hotmail.com and tell us how your trip is going? and did the car survive??? -
31 Mei 2005 - 20:21
Annie:
Helemaal top die huisjes van jullie.
groetjes uit Overdinkel -
01 Juni 2005 - 18:00
Jolanda:
lieve Berry en Esther errrrug mooi allemaal hoor die foto s prachtig
heeeeeel veeeeeel liefs van je nicht jolanda de zwart de waard -
24 Juni 2005 - 09:13
Hoi Nichie (sandra):
Ik heb net je site gezien
(we hebben sinds kort zelf
internet)ik zou jullie zo willen helpen!
groetjes: Sandra Haveman
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
