Hard werken!!!

Oké het mag dan even geduurd hebben voordat deze update op de site stond….dat is erg goed uit te leggen…..we hebben hard gewerkt!

We zijn inmiddels al 6 maanden op reis en iedereen vraagt zich af of we al aan het werk zijn….en jawel! Aan het luie leven is een eind gekomen. Eten bestellen op elke hoek van de straat zoals in Maleisië zit er niet meer in. De tijden dat je bed klaar ligt zodra je de camper op de handrem zet….zijn ook voorbij. ’t Is hard werken in Australië.

Na onze klusacties bij Simon en Sally is aan het harde werken geen einde gekomen. Voordat de auto op je naam staat moet ie eerst door de APK en da’s geen formaliteit….bleek! Druk in de weer geweest en ontpopt tot ware mechanics….sloten vervangen, uitlaatophanging vernieuwd…na veel vieze handen en getouwtrek het keuringsrapport binnen….de auto kon op onze naam gezet worden. Op weg naar Adelaide nog erg gefocust gebleven op alles wat we nog moesten kopen om de outback in te kunnen gaan…..reserveonderdelen voor de auto, jerrycans voor water en benzine, campinggear en veel reservebanden en tools waaronder het essentiële bandenplaksetje voor auto’s.

In Adelaide de benen onder ons lijf vandaan gelopen om in alle hostels een advertentie op te hangen om mensen te zoeken die met ons het avontuur en de kosten willen delen.
Na een goede koffie met het 57 jaar ‘oude’ Canadese koppel, waren we erg blij dat een 28 jaar ‘jonge’ Fransoos zich aanbood. Het is Philippe geworden, het echtpaar pakte het goed op.

Laatste voorbereidingen. Na een snelle keuring bleek dat de LPG installatie ook nog volledig in orde is….dat maakt autorijden een stuk leuker! Nog even een extra radiateurslang en V-snaar ingeslagen en weg zijn we….eindelijk!

Net een halfuur onderweg en al onze ‘eerste’…op een asfaltweg nog wel. We hadden ons al voorbereid op het verwisselen van banden bij 40 graden Celsius maar het tegendeel was waar, er stond een straffe wind en een robbertje stoeien met de rubberen rakkers hield ons maar nauwelijks warm.

Na een geweldige tijd in de ‘Flinders Ranges NP’ en ‘Gammon Ranges NP’ waar we de grenzen van de Landcruiser en van ons zelf op 4 wheel drive gebied hebben opgezocht en gevonden…begon de deserttrack in de richting van Alice Springs.

Veel kangaroos en emu’s verderop, in het plaatsje Maree buigt het gespreksonderwerp in de plaatselijke pub en bij de Benzine pomp altijd in de richting van de hoeveelheid drinkwater en de juiste bandenspanning. Gaan met ca 75 liter water en 30psi voor en 38 psi achter op pad….half uur later platte pijp, lekke band…de rode draad van de trip. Volgende ochtend bij zonsopkomst tegen zessen, om onnodig zweten te voorkomen, de binnenband vervangen. De eerste keer een enorme operatie om de band van de (speciale) velg te krijgen maar we worden er al handig in….

We komen zowaar nog een paar andere auto’s tegen op de route en zijn onder de indruk van de variatie in het landschap. De woestijngebieden zijn grotendeels begroeid met grassen en struikgewas en zorgen met het dieprode zand ertussen voor een gevarieerde kleurenpallet, zelfs in de zomer.

Tijdens de trip op de hetere dagen was 47 graden (nee, in de schaduw) een beetje teveel van het goede maar met de normalere 38-42 graden is het goed vol te houden. Op dagen boven de 45 graden wordt er niet gelachen tussen 11.00 en 17.00, zijn de plekjes in de schaduw onder de klamboe gewild en is de enige actie te verwachten van de vliegen….de vele vliegen! Zo nu en dan verkoeling te vinden in een waterbron hoewel dat in ‘Dalhousie Springs’ met een constante watertemperatuur van 37 graden niet helemaal opging. Zwemmen in Lake Eyer zat er ook niet in. Dit is één van ’s werelds grootste zoutmeren die wel voor een indrukwekkend beeld zorgt en een pittige wadloopachtige ervaring kan opleveren maar aan verkoeling weinig kan betekenen…..hier hebben we vastgesteld dat het heel normaal is om te koken en te eten in het toilet om de zandstorm de baas te blijven. Hier werd ook duidelijk dat drinkwater een schaars goed is, de watertank staat afgesteld op ‘druppelen’ en wij kunnen je vertellen dat het dan vrij lang duurt voordat je 30 liter water getapt hebt….je drinkt het bijna sneller!

We beginnen een beetje door de benzine heen te raken en kunnen wel weer wat verse groente gebruiken als we ’s ochtends om een uur of 8.00 in het plaatsje Finke aankomen. Dit is een aboriginalgemeenschap met een shop en benzinepomp….bordje ‘openingstijden 9.00-17.00 als personeel aanwezig is.’ We hadden mazzel al om 11.00 uur had het personeel besloten aan de dag te beginnen. Op het zandpad dat jaarlijks wordt omgetoverd tot het parcours van de ‘Alice Springs-Finke Desertrace’ konden de handjes weer uit de mouwen…pech. Nee niet wij, wij hebben een Landcruiser, een oude slooprijpe stationcar met 7 stomdronken Aboriginals zaten met een afgebroken versnellingspook vast in het mulle zand. Na een mislukte poging de auto weer aan de praat te slepen hebben één van de dronken torren terug gereden naar Finke zodat ze daar verdere hulp konden regelen. We werden bedankt met dubbele tongval.

Nog geen half uur verder konden we onze tijd voor het banden verwisselen weer verbeteren….de achterband van een Ford Falcon deze keer. Rijden als je stomdronken bent gaat wel bij Aboriginals maar een band verwisselen in de brandende zon met nog 2 liter water voor 6 feestgangers is een beetje teveel….aangezien banden verwisselen onze hobby is (geworden) laten wij ons even gaan…350 kg aan dronken vlees boven de krik was niet in staat de auto te verlaten dus was weer een nieuwe uitdaging. ‘Nieuwe’ band van een in de bush gestrand wrak geschroefd en hun Falcon was weer als….ehhm nieuw. Koolsysteem bijgevuld, oliepeil gecheckt en op magistrale wijze de motor moeten starten zonder sleutel?! Wij waren weer 4 liter drinkwater lichter maar een ervaring rijker…

Een dag later was het wederom hard werken….zelfs een Landcruiser kent grenzen. Voortaan schakelen we 4x4 in voordat we de zanderige droge rivierbedding inrijden….nu lekker bijgekleurd en ons lekker een uurtje uitgeleefd met de schep….voor 20psi, achter 24psi, low range 4x4, 3e versnelling 3000 rpm doet wonderen! De finish van onze ‘Desertrace’ was ook in Alice Springs en ondanks het feit dat we ons geen suffere plaats kunnen voorstellen is het in de plaatselijke Saloon ultiem uitgaan na 3 weken outback.

Verjaardag in, het inderdaad telefonisch onbereikbare, Ruby Gap gevierd….met een heerlijke BBQ. Hebben het onvermijdelijke rondje naar Uluru (Ayers Rock), Kata Tjuta (Olga’s) en Kings Canyon gereden. Erg indrukwekkende ‘sites’ maar verplicht kamperen in een resort, bussen vol toeristen en glimmende 4x4 huurauto’s op comfortabele asfaltwegen…..kan de ervaring van de outbacktrip niet overtreffen.

We hebben dan ook weer ongelooflijk veel zin in de volgende ervaring….de ‘Tanami track’ een heerlijk hobbelig 4x4 karrenpad van meer dan 1000 km dwars door de Tanami Desert in noordwestelijke richting. Op naar de westkust, op naar Perth! Moeten ons weer serieus gaan buigen over bandenspanning, drinkwater, ijs voor de ice-box, houdbaar voedsel en voldoende biertjes om een dagje stofhappen goed te kunnen afsluiten. Roadhouses/benzinepompen zijn niet altijd open, zullen de jerrycans op het dak dan ook weer hard nodig hebben. Voor de laatste update m.b.t. roadcondities en weersverwachtingen gaan we weer even bij het politiebureau langs…bellen met roadhouses langs de track en onze plannen doornemen met de politie aan het eind van de route in Halls Creek, Western Australia.

We hebben dus besloten het uiterste noorden, Darwin met alle schitterende maar nu grotendeels ontoegankelijke nationale parken over te slaan. Het is niet te combineren met onze wens iets van de westkust te zien en naar Perth te rijden. Tenminste niet als je een actief anti-asfaltwegen beleid voert.

Zullen de trip naar Perth met z’n drieën gaan afmaken. Het reizen met Philippe bevalt erg goed. Hij brengt zijn mediterrane ontspannen (lees: luie) levensstijl goed op ons over en dat past wel bij de ingrediënten die onze Australiëtrip tot een succes maken. Hebben de rest van de route met z’n drieën uitgestippeld. Als een echte Fransoos heeft hij het de hele dag over eten (Du vin, du pain et du Boursin) maar is erg handig gebleken bij het uitgraven van de auto (zelfs een Landcruiser heeft grenzen!), het verwisselen en repareren van de banden…de rode draad van de trip en heeft de bijnaam Bill Gate gekregen omdat hij met zeer grote regelmaat de hekken op ons pad moet ‘bedienen’…..en is die ene Fransoos die veel meer dan 3 woorden engels spreekt. De verdwaalde Franse liedjes op de laptop doen het ook erg goed in de auto….de met superstip gestegen ‘Pour un flirt avec toi’ en de klapper van de week ‘Casser la voix’ zijn niet meer uit het ‘straatbeeld’ weg te denken….la la la

‘No worries’ dus hier downunder. Hebben de data van vluchten al weer aangepast en zullen de volle 3 maanden van ons visum in Australië volmaken…en dan de 14e maart op naar Sri Lanka/ India.

We zullen ons nu nog even buigen over de foto’s die de ervaringen misschien nog wat levendiger maken….hebben fotoruimte cadeau gekregen…bedankt Agnes! en zullen ons best doen om die in de komende berichten eens goed te gaan benutten.

Alle lijnen voor verhalen over sneeuwschuiven, elfstedentocht 2005, vorstverlet, carnaval en ski-ervaringen zijn weer open! Bij ons blijft het nog even zomervakantie…..