Meer Australie!

‘Mate’ Wayne zou het nooit doen in de zomer en geeft aan dat de kans op een breakdown vrijwel 100% is. De politie in Alice Springs is iets minder pessimistisch, “Met een Landcruiser is het wel te doen.” De eerste kilometers op een comfortabele asfaltstrook maar al snel kunnen we ons weer tegoed doen aan de hobbelige en stoffige omstandigheden die onlosmakend met een dirttrack verbonden zijn….heerlijk!

Een compleet andere ervaring dan de Oodnadattatrack, hier stond het vooral in het teken van ‘Mates on the track’. Iedereen die je tegenkomt onderweg stopt voor een praatje. Met ‘Mate Gary’ die na 5 uur sturen in zijn roadtrain een break nam nemen we even wat koetjes en kalfjes door: trackconditions, tyrepressure, Landcruisers en roadtrains….the usual!

Bijna 1000 km zandpad verder veilig aangekomen in Halls Creek. Na een goeie douche en een duik in het zwembad weer acceptabel schoon en klaar voor een nieuw avontuur….een culinair avontuur deze keer. In het vriesvak van de buurtsuper valt ons oog op….Kangaroostaart. Spontaan krijgen we kookles van een shoppende aboriginal. Er staat Kangaroostaart op het menu….klaar om te bushcampen.

‘Shovellen’ (gaatje graven voor de grote boodschap), een verkwikkende bushdouche, kangaroostaart op het menu….met een koud biertje uitbuiken en naar de sterren kijken…..Bushcampen is geweldig!

Heerlijk om nog boven verwachting veel van de Kimberly’s mee te krijgen in het regenseizoen (normaal volledig ontoegankelijk) Na een behoorlijke dosis woestijn is het een verademing om weer water in de Gorges aan te treffen, van een frisse duik is echter geen sprake….krokodillen!

Het zeer populaire Broome was vrijwel uitgestorven tijdens ons bezoek, snel door naar het zuiden. Na een flinke overkill asfalt tijd voor verkoeling in de heerlijke poelen van Karijini NP. Erg warm dus besloten weer onder de sterren te slapen….zijn het geen mieren worden we wakker gesnuffeld door een Dingo, wat een toestand! Wat blijkt als we wakker schrikken…Philippe heeft wèl z’n tent opgezet, schuif een beetje op Philippe! Bij het ontbijt bleek dat hij ‘s avonds al een paar Dingo’s had zien rondstruinen en het zekere voor het onzekere had genomen…..

De ‘Rockmelon contest’ zorgt voor een leuke onderbreking van de volgende lange rit…..Esther kan echt wel een hele meloen in d’r eentje op, Philippe wilde bewijs. Esther is er nog steeds van overtuigd dat ze het kan….”Het was alleen niet het juiste moment”, was haar excuus.

Vanaf Ningaloo Marine Park kon het tempo weer omlaag. Er was weer tijd voor uitdagende 4wd tracks naar mooie afgelegen baaien en steile kliffen. Alleen met de haaien, schildpadden, mantaray’s en dolfijnen…schitterend!

Het zit er bijna op, op weg naar Perth pakken we de ‘verplichte’ Pinnacle Desert even mee en beseffen dat de trip er bijna op zit. Perth leuk? Dacht het niet. Is het al moeilijk om afscheid te nemen van de Landcruiser…raken we het ding aan de straatstenen niet kwijt. En Philippe, zit al weer zorgeloos in Frankrijk…zo kan het ook. Wij na een dag of 5 al redelijk moedeloos, nog steeds geen enkele reactie op alle advertenties. Eén telefoontje is voldoende zo bleek, de Landcruiser heeft een nieuw baasje. De woekerwinst zoals we die in Nieuw Zeeland gemaakt hebben, konden we niet helemaal evenaren. De toch nog $1000,- winst (!) op de auto was ruim voldoende om de kosten van de campingspullen te dekken….erg prettig.

Autoloos en ontspannen vliegen we naar Melbourne waar we afscheid nemen van Australië. Zijn erg benieuwd hoe we Sri Lanka aantreffen en moeten ons gaan buigen over plannen voor de komende maanden.