Mali, een eerste impressie

Wat als een goeie nieuwe track begon, eindigde zo'n 20 km voor de grens met Mali toch nog in het verwachtte bospad en een grensplaatsje dat zelden door reizigers wordt aangedaan. De bamboe slagboom treffen we niet bij de eigenlijke grens maar voor het huis van de douanier aan het begin van het dorp, een Senegalese thuiswerker...
Via zijn woonkamer, langs de keuken naar zijn 'kantoor'. De grensformaliteiten bepalen deze keer niet de moeilijkheidsgraad. De complexiteit van deze overgang zit 'em in de grens zelf, de rivier...

Nadat we te voet de rivier zijn overgestoken en tot halverwege onze bovenbenen in het water hadden gestaan, grote rotsblokken ontwijkend, weten we zeker dat we er niet doorheen kunnen. Alternatief: paar honderd kilometer terugrijden....nog maar eens door de rivier waden! Na een zorgvuldige bestudering van de rotsblokken en de diepe delen besluiten we er toch in te sturen. Een jochie met blauw T-shirt als levende pilon op een grote rots gezet. Aangemoedigd door alle kinderen van het dorp die vanaf het eerste moment al riepen dat het geen probleem zou zijn...ze kregen gelijk, zie de video! Wij een ervaring en onze 'blauwe pilon' een feesttoeter rijker, iedereen blij!

Eerste indrukken van Mali, eindelijk weer veel groente en fruit, lachende mensen en groene vegetatie...we voelen ons welkom in Mali. In Kayes is iedereen in de ban van de Afrikacup, HET voetbalevenement van het Afrikaanse continent. Heb je een TV dan heb je vrienden en 'size does matter...' Een bijzonder sfeertje op straat.

Ook een bijzonder sfeertje bij ons in de auto op weg naar Bamako, de hoofdstad. Meer dan 500 km over door EU gesponsord asfalt, een geweldige weg door een ietwat saai landschap. Alhoewel dat vooral komt door onze topsnelheid...50km/u in de vijfde versnelling! We kunnen niet meer schakelen tussen hoge en lage gearing en aangezien ie in 'laag' staat rijden we in een tractor, oersterk maar verre van snel. De beste 'mechanicien' in Kayes heeft, conform afrikaanse standaard, een zandvlakte naast de weg in gebruik genomen als werkplaats/opslag/sloop/kantoor. Geen plek voor de reparatie van een tussenbak lijkt ons...vandaar onderweg naar Bamako.

De route en de snelheid mogen dan enigszins slaapverwekkend geweest zijn, Roy was dat allerminst! Roy is een 41 jarige engelsman met 'vroegpensioen'. Tijdens 15 jaar bij de Marine geen cent uitgegeven, alles gespaard en afgezwaaid met 100.000 pond op zijn rekening. Net genoeg om de rest van je leven van rond te komen....in de derde wereld. Roy reist dan ook al zeven jaar over de wereld op een extreem laag budget. Eens in de twee jaar gaat hij een tijdje terug naar Engeland om wat mensen op te zoeken en zijn volgende trip voor te bereiden. Ook zijn verblijf in de UK moet goedkoop blijven dus slaapt hij in de bosjes of in vluchttrappenhuizen van kantoorgebouwen. Hij eet uit blikjes en brengt zijn dag door in de bibliotheek. Zo nu en dan krijgt hij een pond toegestopt van voorbijgangers die denken dat hij een aan lager wal geraakte zwerver is...bizar. Confrontaties met zijn bank/belegger en lokale autoriteiten zijn altijd een toestand en zijn volgestempelde paspoort heeft veel weg van die van een voortvluchtige en blijkt veel argwaan op te roepen. Een bijzondere ontmoeting.

Blij verrast en zwaar onder de indruk van de hypermoderne en brandschone Toyotagarage in Bamako. 'Chef Diagnose' moet echter helaas vaststellen dat de benodigde onderdelen niet voorradig zijn en uit Frankrijk (21 dgn) of Japan (45 dgn) moeten komen. Het vervangen van de tussenbak is de enige oplossing...als je het een oplossing kunt noemen :-(

Niet ver van de Toyotadealer werden we gerustgesteld door een slimme en rustige afrikaan, Diallo. Hij wist ons aan de hand van het toyotahandboek en een oud onderdeel uit te leggen dat het om een klein probleempje ging dat hij goed kon verhelpen. Op een heuze brug in een nette en zandvrije werkplaats werd goed werk geleverd. De bak schakelt weer strak en van benodigde nieuwe onderdelen was helemeel geen sprake. We konden ons goed vinden in de mening van Diallo over Toyota Mali: Schitterende werkplaats maar monteurs zonder hersens en klanten met veel geld..."Waarom zou je repareren als je ook kunt vervangen?"

Bamako is ook de plek waar Berry 34 wordt en dit op gepaste wijze viert met een Chocolate Brownie bij een luxe Patisserie. 's Avonds een feestmaal bij de TexMex, een westers restaurant waar je bediend wordt door een afrikaan met een cowboyhoed en de bar wordt opgefleurd door dames die een carriere als oosteuropese prostituee zijn misgelopen...of niet

Esther heeft inmiddels twee broeken verleten en we gaan op kledingjacht. Een apekop en meters opgedroogde python zijn beter verkrijgbaar dan een simpele broek...een afrikaanse doek als wikkelrok is vooralsnog het enige alternatief.

Morgen gaan we met hoge snelheid naar Segou, op naar het festival met veel muziek, dans, maskers en vooral kleurrijke lachende afrikanen. Ook onze visa voor Burkina Faso en Ghana zijn geregeld...we kunnen er weer een tijdje tegenaan.


Berry en Esther